Άγγιζα το φθινόπωρο… Χαϊδεύοντας τα κίτρινα φύλλα… Δεν ήθελα να ξεχάσω… Ότι υπάρχει ο θάνατος… Ασυγχώρητος πλεονέκτης… Προ-καλώντας το σύνολο… Συγκέντρωσα τέσσερις εποχές… Σχημάτισα μια… Την δική μου Πέμπτη Εποχή… Μην ψάχνεις δεν

Γιατί αλήθεια μου ’δωσες τόσα πολλά Αφού ήταν να τα πάρεις όλα πίσω; Μπήκες στη ζωή μου από πόρτα πλαϊνή Δεν ήτανε κερκόπορτα Την είχα διάπλατα αφήσει ανοιχτή Για να περάσεις... Μπήκες δειλά

Το ηλεκτρονικό περιοδικό “Ανθρώπων Έργα” με την συμπλήρωση δύο χρόνων από την κυκλοφορία του, διοργανώνει για όλους τους εραστές της τέχνης την πρώτη του λογοτεχνική δράση με τίτλο “Όσα δεν τόλμησα ποτέ να

     Ήταν τέλη Σεπτεμβρίου θυμάμαι. Καλή ώρα σαν τώρα! Ο ουρανός μουντός και ένα απαλό αεράκι χτένιζε τις παρυφές του λεκανοπεδίου. Περπατούσα στο κέντρο της πόλης και σίφουνας οι σκέψεις κατέκλυσαν το

Ακούω τις ώρες και τους χτύπους απ’ τα φτερά των πουλιών η πανσέληνος θα 'ναι που σε τούτα τα μέρη λάμπει παράξενα ξεβάφει στα πάντα και υπάρχει κρυφά φορτώνοντας και σ’ εμένα την

Δὲν σοῦ ζητῶ νὰ μ’ ἀγαπᾶς, μονάχα εἰς τὸ Αἰγαῖον βαρκάδα νὰ μὲ πᾶς. Ἥλιον ἐλεύθερον θὲ νὰ χαρῶ, μ’ ἀνέμους καὶ μὲ κύματα εὐωδιαστά νὰ ζῶ. Δὲν σοῦ ζητῶ ἀσήμια μήτες χρυσά,

Παρατήρησε τα χέρια που ξεκουράζονταν στα πόδια της. Ήταν γερασμένα, γεμάτα σκουρόχρωμες πανάδες και το δέρμα τους είχε λεπτύνει τόσο πολύ που μπορούσε να παρατηρήσει την κάθε μια φλέβα που τα διαπερνούσε. Ακολούθησε