Πνοές ζωής, γράφει ο Σάββας Τριανταφυλλίδης
Μόλις ξημέρωσε και έχω φτιάξει μια ζεστή κούπα καφέ και κάθομαι στο παράθυρο και αγναντεύω τα χιλιάδες πεσμένα φύλλα στο πάρκο. Έχω αφήσει μια μικρή χαραμάδα ίσα ίσα να μπορεί να αποδράσει ο καπνός του τσιγάρου. Η μυρωδιά της φθινοπωρινής βροχής μπαίνει κατευθείαν στα ρουθούνια μου. Πόσο λατρεύω αυτή την μυρωδιά. Θυμάμαι σαν ήμουν μικρός, κάθε που έβρεχε, έβγαινα έξω και έτρεχα χαρούμενος μέσα στην βροχή. Τώρα την βλέπω από το παράθυρο λυπημένος. Με μελαγχολεί πολύ η βροχή αλλά μου αρέσει να την μυρίζω.

Παρέα μου ένα μικρό ραδιοφωνάκι που παίζει εδώ και κάμποση ώρα κάποια τραγούδια ερωτικά. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί τα τραγούδια που μιλάνε για χωρισμό τα αποκαλούν ερωτικά. Πεθαμενατζίδικα έπρεπε να τα λένε μιας και οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο.
Ο δρόμος είναι άδειος από αυτοκίνητα, δείχνει μόλις να ξύπνησε και αυτός από τις φωνές πέντε-έξι μαθητών που πηγαίνουν σχολείο. Λίγο πιο κάτω ένας κύριος με μια μαύρη τσάντα, καλοντυμένος, κατευθύνεται στην στάση των λεωφορείων. Ένα ζευγάρι κάθεται στο παγκάκι του πάρκου και προσπαθεί να ζεσταθεί με αγκαλιές και φιλιά. Στο πρόσωπό τους είναι ζωγραφισμένη η ευτυχία. Αυτές τις μικρές καθημερινές στιγμές που μας κάνουν να φτερουγίζει η ψυχή μας και φαίνονται τα πρόσωπά μας πιο όμορφα από ποτέ, τις ονομάζω ευτυχία. Δεν τους σταματάνε ούτε οι ψιχάλες της βροχής που μπαίνουν ανάμεσα τους. Λες και είναι καλοκαίρι! Μα σίγουρα γι’ αυτούς είναι καλοκαίρι. Θαρρώ πως αν τους έβλεπε κάποιος στιχουργός, θα έγραφε το πιο ερωτικό τραγούδι.
Ώρες ώρες με πνίγει ετούτη η μοναξιά. Περισσότερο όμως με θλίβει το γεγονός ότι δεν πρόλαβα να ζήσω. Δεν έχω στιγμές από το παρελθόν να αναπολήσω και αυτό είναι κάτι που με πληγώνει. Προσπαθώ να θυμηθώ έστω και μια στιγμή που το πρόσωπό μου ήταν πιο όμορφο από ποτέ αλλά αδυνατώ. Μόνο εκείνες οι μέρες που ήμουν παιδί και έτρεχα χαρούμενος μέσα στην βροχή, έρχονται στο μυαλό μου.
Ο χρόνος είναι ο χειρότερος εχθρός και δεν κάνει εκπτώσεις σε κανέναν. Δεν ξεχωρίζει αν είσαι πλούσιος ή φτωχός. Σου δίνει μια κλεψύδρα και σου λέει μέχρι να τελειώσει η άμμος και να γυρίσει ανάποδα, ζήσε όσα μπορείς, ζήσε όσο προλάβεις.
Σάββας Τριανταφυλλίδης